حوزه و روحانیت

حوزه و روحانیت باید در دو عنصر محوری آزاد و مستقل باشد؛ یکی: «ویُعَلِّمُهُمُ الکتابَ والحِکمَه» و دومی: «ویُزَکّیهِم». اگر در حوزه جهان‌بینی و علوم عقلی در بخش آیه محکمه، و اخلاق و حقوق در بخش فریضه عادله، و فقه و اصول در بخش سنت قائمه در حد استقلال و آزادی به نصاب کامل برسد، این حوزه آزاد و مستقل است و از آن، مراجع، رهبران، مؤلفان و محققانی به جامعه تحویل ‌‌‌‌‌‌می‌شود که صَائناً لَنفسِهِ‌اند ؛ یعنی کسی می‌تواند مرجع باشد که تارک هوا، مطیع امر مولا و از نظر مسائل سیاسی اجتماعی و علمی فرهنگی نفوذناپذیر باشد تا دیگران و بیگانگان در علم و رأی او رخنه نکنند.